บรรณาธิการ
คงปฏิเสธได้ยากว่า
ในห้วงเวลานี้เรามีเครื่องมือสื่อสารทุกรูปแบบ โทรศัพท์มือถือ คอมพิวเตอร์ นิตยสาร สื่อสิ่งพิมพ์ต่างๆ อยู่กลาดเกลื่อนเมือง เพียงปลายนิ้วสัมผัสก็สามารถรับข่าวสารจากทั่วสารทิศ ส่งตรงมาถึงบันไดบ้านของเราได้ทันที เปิดโอกาสให้เราได้รู้ข่าวคราวความเป็นไปของโลกและสังคมมากยิ่งขึ้น แต่สิ่งที่มากับสื่อหรือสารที่เรารับมานั้น มีทั้งที่เป็นคุณและเป็นโทษ ต่อชีวิตและสังคมของเราเช่นกัน ข้าพเจ้าก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ได้รับสารอันเนื่องมาจากความทันสมัยของเทคโนโลยีด้วยเช่นกัน ดังข้อความที่ข้าพเจ้าจะขออนุญาตนำผู้อ่านไปสัมผัสห้วงอารมณ์ของผู้เขียนด้วยกัน บทความชิ้นนี้เขียนขึ้นในวันที่ตึกเวิรล์เทรดถล่ม (๑๑ กันยายน ๒๕๔๔) โดย จอร์จ คอลลิน เมื่อเขาทราบว่าภรรยาของเขาเสียชีวิตในตึกนั้นด้วย ทุกวันนี้เรามีตึกสูงมากขึ้น มีถนนกว้างขึ้นแต่ความอดกลั้นน้อยลง เรามีบ้านใหญ่ขึ้น แต่ครอบครัวของเรากลับเล็กลง เรามียาใหม่ๆ มากขึ้น แต่สุขภาพกลับแย่ลง เรามีความรักน้อยลง แต่กลับมีความเกลียดมากขึ้น เราไปถึงโลกพระจันทร์มาแล้ว แต่เรากลับพบว่า แค่การข้ามถนนไปทักทายเพื่อนบ้านกลับยากเย็น เราพิชิตห้วงอวกาศมาแล้ว แต่แค่ห้วงหัวใจกลับไม่อาจสัมผัสถึง เรามีรายได้สูงขึ้น แต่ศีลธรรมกลับตกต่ำลง เรามีอาหารดีๆ มากขึ้นแต่สุขภาพแย่ลง ทุกวันนี้ทุกบ้านมีคนหารายได้ได้ถึง ๒ คน แต่การอย่าร้างกลับเพิ่มมากขึ้น
. ฯลฯ ข้าพเจ้าว่ามันช่างใกล้เคียงกับบรรยากาศในบ้านเราเสียเหลือเกิน คุณล่ะ รู้สึกอย่างไร
. พรทิพย์ ฝนหว่านไฟ
|
 |
| [เปิดประเด็น] [เล่าสู่กันฟัง] [ฝากคำ] [มุมหนังสือ] [ว่าด้วย ชีวิต] [บทความจร] [คมความคิด] [ธารกวี] [บทบรรณาธิการ] |
